η αστική τάξη είναι αδίστακτη. Το αποκαλύπτουν οι γραφιάδες της.
Στο άρθρο στα ΝΕΑ χρησιμοποιείται ένα απόσπασμα του Τζον Λοκ «περί ελευθερίας». Και, ω της σύμπτωσης, σε άρθρο του και ο γνωστός Μανδραβέλης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ χρησιμοποιεί το ίδιο κείμενο για να αποδείξει πως πρέπει να ξεμπερδεύει η «κοινωνία» με την ιδεολογική πρωτοκαθεδρία του ΚΚΕ. «Λεπτομέρεια»: Οπως και στα ΝΕΑ έτσι και στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ επιχειρείται να ταυτιστούν οι ταξικοί αγώνες με πράξεις που φέρνουν φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα υπηρεσιών που έχουν αποστολή το πλαγιοκόπημα του λαϊκού κινήματος. Η «λεπτομέρεια», εκτός πολλών άλλων, δείχνει και πόσο υψηλή και απόλυτη πρέπει να είναι η επαγρύπνηση και περιφρούρηση στους λαϊκούς αγώνες. Γιατί η αστική τάξη είναι αδίστακτη. Το αποκαλύπτουν οι γραφιάδες της.
ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ: «"Εκεί όπου δεν υπάρχει νόμος δεν υπάρχει ελευθερία, γιατί ελευθερία είναι να μην υφίστασαι τη βία του άλλου και αυτό θα ήταν αδύνατο χωρίς τον νόμο", έλεγε πριν από τρεις αιώνες ο άγγλος φιλόσοφος Τζον Λοκ (...) Ανέκαθεν υπήρχαν κρούσματα παραβίασης του νόμου, κατάχρησης της ελευθερίας και ενίοτε αυτοδικίας (...) Ο πειθαναγκασμός επιβάλλεται ακόμη και με τη βία σε ορισμένες περιπτώσεις, ενώ σε άλλες παίρνει χαρακτηριστικά οργανωμένης επίθεσης με αυτοσχέδιο οπλισμό (...) Ομάδες πολιτών εφόρμησαν σε σταθμούς του Μετρό (...) άλλες ομάδες κατέλαβαν τους σταθμούς διοδίων (...) μια ομάδα αγνώστων εισέβαλε σε κεντρικό θέατρο και το έκανε γυαλιά καρφιά (...) στην Κερατέα συνεχίζεται η... επίταξη του δρόμου προς το Λαύριο από δημότες (...) όλες αυτές οι νοσηρές και παράλογες δραστηριότητες έχουν ως κοινό παρονομαστή την αδυναμία των Αρχών να τις αποτρέψουν ή να εντοπίσουν τους δράστες (...) το φαινόμενο τείνει να δημιουργήσει ατμόσφαιρα γενικής ασυδοσίας» (από το κύριο άρθρο στα ΝΕΑ).
ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΗ: «Το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα του εργαζομένου να απεργεί έχει μετατραπεί, δυστυχώς, και αυτό σε ένα ιδιότυπο ταμπού (...) Κάποιοι συνήθισαν στο καθεστώς του μη ελέγχου και της ατιμωρησίας, της κερδοσκοπίας και της διαφθοράς. Φαινόμενα που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία (...) Από την άλλη, ευνοημένοι των κοινοτικών επιδοτήσεων, ετοιμάζονται να κλείσουν πάλι τις εθνικές οδούς ασκούμενοι στην ετήσια επαναστατική τους γυμναστική (...) Οι τυφλές απεργιακές κινητοποιήσεις με μαξιμαλιστικούς στόχους, με αιτήματα μιας άλλης εποχής δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από την κοινωνία» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).
www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=8/2/2011&columnId=1761