Οι 21 όροι της σύγχρονης Κομιντέρν

Αναδημοσιεύεται από: Σφυροδρέπανο

Σήμερα είναι η επέτειος ίδρυσης της τρίτης διεθνούς. Με αυτή την αφορμή, η κε του μπλοκ παίρνει ένα σημαντικό ντοκουμέντο, τους 21 όρους της κομιντέρν για την είσοδο νέων μελών, το επικαιροποιεί στις σημερινές συνθήκες και δίνει το σύνθημα για την κομιντέρνα της εποχής μας. Πρόσχωμεν.


1. Υπεράσπιση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, αγαπήσαμε και στο τέλος μας πλήγωσε, αλλά δεν του κρατάμε κακία, τον βλέπουμε διαλεκτικά. Όχι στην ψυχολογία του απατημένου εραστή που θυμάται εκ των υστέρων όλα τα στραβά και βρίσκει ότι κατά βάθος η σοβιετία πάντα μπιπ -#$@*?- ήταν.

2. Καταδικάζουμε τον τροτσκισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται, σε όλες του τις εκδοχές και παραφυάδες. Μαζί και τους κεντριστές της 3½ διεθνούς του σπόρτινγκ.

3. Το επαναστατικό υποκείμενο που θα ανατρέψει τον καπιταλισμό είναι η εργατική τάξη. Το πιο συνειδητοποιημένο κομμάτι της οργανώνεται στο κόμμα της εργατικής τάξης, που είναι η πρωτοπορία της. Διαχωρίζουμε τη θέση μας απ’ όσους αρνούνται το ρόλο της πρωτοπορίας και ψάχνουν για το επαναστατικό υποκείμενο στους λούμπεν και το φοιτηταριάτο.

4. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η οργανωτική αυτοτέλεια των κκ –το οποίο δεν σημαίνει αυτοτέλεια από κάθε μορφή οργάνωσης, όπως το μεταφράζει το πολιτικό μεταμοντέρνο. Είναι σοβαρό λάθος αρχής η διάχυση σε χαλαρούς, παχύρρευστους οργανισμούς (τύπου εδα κι ενιαίου συνασπισμού) και μετωπικά σχήματα χωρίς αρχές και πρόγραμμα.

5. Οι κομμουνιστές λειτουργούν ενιαία στη βάση του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. Καταψηφίζουμε ομόφωνα την αρχή της ομοφωνίας, τις διαδικασίες (για) βάλιουμ και τα καπετανάτα που επιθυμούν να λειτουργούν ως κόμμα εν κόμματι. Ανοίγουμε μέτωπο ενάντια στις πρακτικές που φτωχαίνουν την ζωή και λειτουργία των οργανώσεων βάσης, στρεβλώνοντας την ουσία του δσ.

6. Μέλη ενός κκ γίνονται όσοι συμφωνούν με το πρόγραμμα και τις αρχές του καταστατικού του. Όσοι εντάσσονται σε μια κόβα (στιλέτο) και πληρώνουν τακτικά τη συνδρομή τους. Δε στρατολογούμε άτομα που θέλουν να παλέψουν γενικά κι αόριστα γιατί δεν την παλεύουν άλλο. Διαγράφουμε συντρόφους-φαντάσματα με τυπική παρουσία και χαμηλή συμμετοχή στη δράση. Την χαλαρή συσπείρωση την βάζουμε σε δράση μέσα στο μέτωπο, όχι μες στις γραμμές του κόμματος.

7. Τα κκ υποχρεούνται να συνδυάζουν τη νόμιμη δουλειά με την παράνομη. Συγκροτούμε ομάδες αυτοάμυνας ενάντια στην αυθαιρεσία των εργοδοτών και των κρατικών μηχανισμών καταστολής. Προχωράμε στην επανασύσταση της ΟΠΛΑ. Το όπλο παρά πόδα.

8. Μαρξιστής δεν είναι όποιος παραδέχεται γενικά την πάλη των τάξεων, αλλά αυτός που κατανοεί την ανάγκη να φτάσει (η πάλη αυτή) ως τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αποφεύγουμε διατυπώσεις και καλλιτεχνικά ψευδώνυμα που συσκοτίζουν την ουσία της (παλλαϊκό κράτος, εργατική δημοκρατία κτλ). Μένουν ανοιχτά προς συζήτηση όσα ψευδώνυμα έχουν τακτική –κι όχι στρατηγική- σημασία (πχ λαϊκή εξουσία-οικονομία κ.ά).

9. Οι ενωμένες πολιτείες της ευρώπης είναι ή αντιδραστικές, ή απραγματοποίητες. Οι κομμουνιστές είναι κάθετα αντίθετοι στην ευρωπαϊκή ένωση και στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Η ευρώπη των λαών ή θα είναι σοσιαλιστική, ή δεν θα υπάρξει.

10. Η λειτουργία της διεθνούς διέπεται από τον προλεταριακό διεθνισμό. Οι προλετάριοι είναι πολίτες όλου του κόσμου, μακριά από τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου που μόνη πατρίδα του έχει τα κέρδη.

11. Ου συγκυβερνήσεις. Όχι στο μιλερανισμό, το ελληνικό 89’, το ακελ και τον κυβερνητισμό εν γένει.

12. Απομόνωση του εργοδοτικού συνδικαλισμού που είναι η πέμπτη φάλαγγα μες στο εργατικό κίνημα. Δεν καθορίζουμε τη στάση μας προς τη σ/δ με όρους δεκαετίας του 30’. Μαζικοποίηση συνδικάτων για αλλαγή συσχετισμών.

13. Όχι στα ουτοπικά άλματα στο κενό, χωρίς πολιτική κι οικονομική πάλη. Όχι στη θεωρία των σταδίων και στις ενδιάμεσες παραλλαγές κρατικού καπιταλισμού που δήθεν ανοίγουν δρόμο για το σοσιαλισμό. Ο κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός είναι το τελευταίο σκαλοπατάκι πριν τον σοσιαλισμό. Όποιος το αγνοεί, θα κατρακυλήσει αναπόφευκτα στην αρχή της σκάλας και στο βούρκο του οπορτουνισμού.

14. Χωρίς επαναστατική θεωρία, δεν υπάρχει επαναστατικό κίνημα. Τα κκ βάζουν σε προτεραιότητα την δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού κι αναλαμβάνουν δράση για να την φέρουν σε πέρας: συνεργασία με μαρξιστές διανοούμενους, επιστημονικά συμπόσια κι ημερίδες, κέντρα μαρξιστικών ερευνών κ.ά.

15. Έχουμε ανοιχτό μέτωπο με το μεταμοντέρνο και την αναρχία (η τιμωρία μας για τα δεξιά λάθη του κόμματος). Αντιπαλεύουμε τον αγνωστικισμό που απορρίπτει τις νομοτέλειες και κάθε μορφή αστικής φιλοσοφίας. Η πρόσμειξη του μαρξισμού με το μεταμοντέρνο είναι ο χειρότερος σύμβουλος για την ανάπτυξη του μαρξισμού, όπως κι αν την εννοεί ή την βαφτίζει κανείς.

16. Οι κομμουνιστές αντιμετωπίζουν από θέσεις κριτικής υπεράσπισης την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Προβάλλουν τους αγώνες του, τις ηρωικές θυσίες και τις κατακτήσεις του. Στέκονται με πνεύμα αυτοκριτικής και με το βλέμμα στο μέλλον στις δύσκολες καμπές αυτής της πορείας, αντλώντας τα απαραίτητα διδάγματα από το παρελθόν.

17. Ο κομματικός τύπος βρίσκεται υπό την καθοδηγητική ευθύνη της κε του μέλους-κόμματος, η οποία αξιοποιεί το κομματικό δυναμικό ως δυνάμει ανταποκριτές και το διαδίκτυο για ανταλλαγή εμπειρίας, απόψεων και διοργάνωση ανοιχτών θεματικών διαλόγων.

18. Το κόμμα-μέλος διαθέτει μόνο όσες επιχειρήσεις εξασφαλίζουν την προπαγάνδιση των θέσεών του: κομματικός τύπος, ραδιόφωνο, κανάλι, εκδοτικό. Απαγορεύεται αυστηρά να ασκεί άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα. Επιτρέπεται κι ενθαρρύνεται η ανάπτυξη συντροφικών σχέσεων μεταξύ των μελών (συντροφικά στέκια, κουζίνες, κομματικοί γιατροί, δικηγόροι).

19. Εμπρός για ένα νέο ΛΕΦ και την πολιτιστική επανάσταση της εποχής μας. Ναι στο πρωτοπόρο πνεύμα, τις καινοτομίες και (γιατί όχι;) τα μέταλ πάρτι. Όχι (άλλο πια) στα «ντίσκο» γλέντια και τα «ρεμπέτικα» πάρτι. Ζήτω τα κόμμουνιστ πάρτι επί γης.

20. Ενάντια στον κομμουνισμό του στρατώνα. Ολόψυχα υπέρ της δουλειάς στο στρατό για την κατοχύρωση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Κάθε λόχος ένα μετερίζι αγώνα. Κάθε σύντροφος ένας πολιτικός επίτροπος στη μονάδα του.

21. Οι αποφάσεις των συνεδρίων της διεθνούς είναι δεσμευτικές για όλα τα μέλη της. Δεν είναι δεσμά που πρέπει να σπάσουν οι προλετάριοι μαζί με τις αλυσίδες τους, αλλά σχέδιο για δράση που απαιτεί συνέπεια και πειθαρχία, που είναι ακρογωνιαίος λίθος για κάθε συντροφική σχέση.

Όπως είχε πει κι ο ζηνόβιεφ, είναι πολύ δύσκολο για τους κεντριστές να ξεγλιστρήσουν από αυτούς τους 21 όρους, όπως ακριβώς είναι δύσκολο να χωρέσει η κάμηλος από το μάτι της βελόνας (που αν δεν κάνω λάθος είναι το χοντρό σχοινί κι όχι η καμήλα όπως μας λένε συνήθως). Κι ίσως είναι πιο εύκολο να γίνει αυτό το τελευταίο, παρά να ανασυσταθεί η διεθνής που θέλουμε.