Για την χθεσινή απεργία της ΕΣΗΕΑ

Από τους ανήσυχους δρόμους της Αθήνας -και της Ελλάδας ολόκληρης- ένα ωκεάνιο κύμα οργής και αγανάκτησης, ενάντιο στο καθεστωτικό ενδιαίτημα του ψεύδους, των εκβιασμών και των ολέθριων επιλογών. Αλίμονο: σήμερα που θα δονείται η χώρα και θα εκτοξεύονται πύρινα βλέμματα εναντίον της δράκας που πήρε με ψέματα την εξουσία, χαλκεύοντας δεσμά εν κρυπτώ και οδηγεί τη χώρα στην άβυσσο, σήμερα λοιπόν μια μαύρη κουρτίνα θα εμποδίζει την ενημέρωση -η απεργία της ΕΣΗΕΑ. Η δογματική λογική της δήθεν εγρήγορσης (απεργιακή συμπόρευση με τους υπόλοιπους εργαζομένους) οδηγεί σε μικρονοϊκές επιλογές, κατάφωρα βλαπτικές για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Ευτυχώς που θα υπάρχουν τα μπλογκ και τα σάιτ και θα μαθαίνει ο κόσμος για τον παλμό, τη συμμετοχή και την εξέλιξη της μεγάλης κινητοποίησης (...Εξαιρετική η εναντιοδρομία της «Διακλαδικής Πρωτοβουλίας Εργαζομένων-Ανέργων στα ΜΜΕ»: θα υπάρχει συνεχής ενημέρωση για την απεργία από συγκεκριμένα ιντερνετικά ραδιόφωνα και σάιτ, ενώ θα εκδοθεί, και θα κυκλοφορήσει αύριο, η δεύτερη απεργιακή έκδοση του «Αντίχτυπου»)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Αφού χρησιμοποίησα το κείμενο του Γ.Τριάντη σαν εισαγωγή,

να πω πως σε αυτό η κατάσταση εξωραΐζεται...

Οι σταθερή επιλογή της ηγεσίας της ΕΣΗΕΑ να κυρήτει πληροφοριακό εμπάργκο σε κάθε γενική απεργία, μόνο "μικρονοϊκή" δεν είναι. Αντίθετα είναι μία συνειδητή απεργοσπαστική επιλογή.

Θα υπενθυμήσω πως πριν από μερικά χρόνια (εποχή νόμου Γιαννίτση) εξίσου πάγια ήταν η στάση των δημοσιογράφων στις γενικές απεργίες, να απεργούν μια μέρα πριν τα έντυπα ούτως ώστε να μην υπάρχουν μεν εφημερίδες την ημέρα της απεργίας, αλλά να κυκλοφορούν κανονικά και με ρεπορτάζ την επόμενη, και μία μέρα μετά τα ηλεκτρονικά μέσα ούτως ώστε να παρέχουν απευθείας ενημέρωση για τις κινητοποιήσεις.

Αρα στην ΕΣΗΕΑ γνωρίζουν πολύ καλά τα υπέρ και τα ξατά τις μίας ή της άλλης στάσης.

Τώρα όποιος δεν κατέβει ο ίδιος, απλά δεν θα μάθει τι γίνεται, μια και 1-2 μέρες μετά η δημοσιογραφική επικαιρότητα είναι μοιραία άλλη.

Τελικά μήπως οι "απεργίες" εν μέσω γενικών απεργιών της ΕΣΗΕΑ, πρέπει μάλλον να αντιμετωπιστούν σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός, παρά σαν κίνηση αλληλεγγύης στους λοιπούς εργαζόμενους;