H “άμεση Δημοκρατία” και το αυγό του φιδιού

Λέτε να αποκτήσει “επιτέλους” η Ελλάδα ένα γνήσιο φασιστικό κίνημα, με λαϊκή βάση, πράγμα που δεν κατάφερε ούτε ο ...Μεταξάς; (https://www.antistasi.info/forum/showthread.php?t=1906)

Εχουμε σημαντικές ενδείξεις πως οδεύουμε προς τα εκεί, ή τουλάχιστον υπάρχει μια οργανωμένη μεθόδευση προς κάτι τέτοιο. Αν θα έχει την θλιβερή τύχη των προηγούμενων προσπαθειών, μένει να το δούμε (ή ακόμη σωστότερα, να το αποτρέψουμε) στο άμεσο μέλλον. Πάντως το “κίνημα” των “αγανακτισμένων πολιτών” δείχνει αρκετά ελπιδοφόρα δείγματα σε όσους ευελπιστούν στην δημιουργία ενός γνήσιου φασιστικού αντί-πόλου του “δρόμου” και μακρυά από τις απωθητικές ναζιστικής αισθητικής, γραφικότητες της Χρυσής Αυγής που θα εμποδίζουν την μαζικοποίηση του.

-Τι λε ρε μεγάλε, μπορεί να μου αντιτείνει ο ο,ποιοσδήποτε, όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι φασίστες;

-Και βέβαια δεν είναι, ή τουλάχιστον δεν αισθάνονται τέτοιοι! Κάποιοι μάλιστα στο άκουσμα και μόνο της λέξης φασισμός, μπορεί να είναι έτοιμοι να τραβήξουν μέχρι και ...πιστόλι!

Αλλά αυτό δεν σημαίνει οποσδήποτε και από μόνο του, κάτι.

Ο φασισμός ποτέ δεν αφήνει τη κάρτα του πριν σε επισκεφτεί! Ιστορικά κάνει ακριβώς το αντίθετο!

(εδώ θα ανοίξω μία παρένθεση, για να πω πως ο γερμανικός ναζισμός δεν ήταν παρά μία καρικατούρα του ιταλικού φασισμού, άσχετα αν έχουμε συνηθείσει να παίρνουμε πιο σοβαρά τον πρώτο,λόγω των εγκλημάτων του. Πολιτικά μιλώντας, είναι άλλης τάξης ζήτημα. Προτείνω για όποιον δεν το έχει διαβάσει ακόμη το “Σύντροφος Μουσολίνι - Ρίζες και δρόμοι του πρωτογενούς φασισμού/Συγγραφέας  : Scheuer Geor/Μεταφραστής  : Παπακώστας Τίμος/πιμελητής  : Παπακώστας Τίμος/Φιλίστωρ /1999”, είναι διαφωτιστικότατο και βοηθάει πραγματικά να κατανοήσουμε το φαινόμενο του φασισμού,μακρυά ακόμη και απο τους δικούς μας μύθους)

• Ο φασισμός παρουσιάζεται πάντα σαν κάτι το δήθεν νέο (αφού όλοι ξέρουν το παρελθόν του), σαν κάτι φιλολαϊκό, σαν κάτι τάχα “επαναστατικό”, και πάντα σαν κάτι “υπεράνω της πολιτικής αντιπαράθεσης”, πράγμα απόλυτα λογικό, μια και επιδιώκει να την καταργήσει υπέρ του. Ετσι προσεταιρίζεται τις μικροαστικές (κατά κύριο λόγο) μάζες, προκειμένου να τις στρέψει ενάντια στο οργανωμένο εργατικό κίνημα. Ο Ραφαηλίδης ,όταν έγραφε (με κάποια δόση υπερβολής πάντα) πως φασισμός είναι η διχτατορία των μικροαστών σε συμμαχία με το μεγάλο κεφάλαιο, απέναντι στους εργάτες, πάταγε πολύ γερά στα πόδια του. -Ομως οι μικροαστοί είναι ...λαός(!) και εδώ αρχίζουν τα ζόρια... Γιατί οι μικροαστοί σαν ενδιάμεση κοινωνικά μάζα θεωρούν πως τα δικά τους ακριβώς συμφέροντα, ταυτίζονται με αυτά του συνόλου της κοινωνίας και ανεξάρτητα από τις όποιες ταξικές διαφορές! (βλέπε και “18η Πρυμπαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη”, “Ο εμφύλιος πόλεμος στην Γαλλία” κ.α.)

• Ο φασισμός ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν απευθήνεται στην λογική, αλλά πάντα στο θυμικό του πιο καθυστερημένου κομματιού του λαού. Απεχθάνεται την οποιαδήποτε ορθολογική ανάλυση (πολύ σωστά, μια και τον αναιρεί εύκολα), και ποντάρει στο συναίσθημα. Χρησιμοποιεί τον μανιχαϊσμό για να φτάσει στην γενίκευση (προδότες πολιτικοί [όλοι], εγκληματίες μετανάστες [όλοι], ξεφτιλισμένα κόμματα [όλα, μέχρι και το ΚΚΕ(μ-λ)!] κλπ κλπ.

• Χρησιμοποιεί τα συμπλέγματα κατωτερότητας (“οι ψευτοκουλτουριάρηδες αριστεροί”), και την μικροαστική αγανάκτηση (“έξω οι κλέφτες”) για να φτάσει στους στόχους του.

• Ετσι λοιπόν γνήσια λαϊκοί άνθρωποι, και με τις καλύτερες των προθέσεων, αντιλαμβάνονται το τι έγινε όταν είναι πια πάρα πολύ αργά.

  Η ιστορική πείρα, αυτό διδάσκει τουλάχιστον...

Εάν στα παραπάνω διαπιστώσατε ανατριχιαστικές ομοιότητες με το “κίνημα της πλάτείας”, μην ανυσηχήσετε από τώρα γιατί έχει κι'άλλο...

-Χαρακτηριστικότατο δείγμα γνήσιας φασιστικής αντίληψης, είναι η εχθρότητα απέναντι στα συνδικάτα. (όχι τα “πουλημένα”- και χωρίς να εξαιρούνται  αυτά που θα μπορούσαν δυνειτικά να δημιουργηθούν, -ΟΛΑ ανεξαιρέτως(!) τα εργατικά συνδικάτα!) Εδώ πια τα πράγματα είναι απροκάλυπτα! Γιατί κάποιοι ζητάνε την δυάλυση των εργατικών σωματείων! (https://e-globbing.blogspot.com/2011/05/blog-post_31.html#more) Προς το παρόν φυσικά δεν τολμάνε (άλλο βασικό γνώρισμα του φασισμού, η θρασυδειλία των εκφραστών του) να την επιβάλουν “δυναμικά”. Αργότερα όμως;

Η “καλιτεχνεία” όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι άλλη:

Είναι το γεγονός πως όλα τα παραπάνω πλασάρονται στο όνομα της “άμεσης δημοκρατίας”, και σιγοντάρονται από γνήσιους αντιφασίστες ανθρώπους, οι οποίοι μέσα στον πολιτικό αυτισμό τους, για μία ακόμη φορά δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς σιγοντάρουν.

Συνεχίζεται....