Παρωχημένες αντιλήψεις
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η πρώτη φορά που μια δικαστική απόφαση προκαλεί έντονες αντιδράσεις. Ομως, η προχθεσινή -του Δ' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας- η οποία προτείνει να κηρυχθεί αντισυνταγματικός ο πρόσφατος νόμος, που δίνει τη δυνατότητα σε παιδιά νόμιμων μεταναστών, τα οποία γεννήθηκαν και ζουν στην Ελλάδα, να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια, έχει μια ιδιαιτερότητα.
ΣΥΝΔΕΕΙ την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας με το κριτήριο του «δικαίου του αίματος», δηλαδή την καταγωγή από Ελληνες γονείς. Η διατύπωση είναι, το λιγότερο, ατυχής. Παραπέμπει, τουλάχιστον, σε μια παρωχημένη αντίληψη για την ιθαγένεια. Το «δίκαιο του αίματος» αποτέλεσε ιστορικά το ιδεολογικό θεμέλιο ρατσιστικών προσεγγίσεων, οι οποίες δεν έχουν θέση στο σύγχρονο ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, στον οποίο ανήκει και ο ελληνικός.
ΑΛΛΑ και από καθαρά νομική σκοπιά, η προσέγγιση των δικαστών του Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως επισημαίνει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Γ. Σωτηρέλλης, δεν μπορεί να βρει σοβαρό έρεισμα στο Σύνταγμα, παρά μόνον αν το κοιτάξει κανείς με τον παραμορφωτικό φακό μιας ανιστόρητης ταύτισης του λαού με το έθνος. Ομως, μια απλή ανάγνωση του άρθρου 1 του Συντάγματος («όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Εθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα») αρκεί για να αντιληφθεί κανείς την αντιδιαστολή μεταξύ των δύο εννοιών.
Η ΙΔΙΑ απόφαση του Τμήματος του ΣτΕ κρίνει αντισυνταγματική τη συμμετοχή αλλοδαπών στις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση. Η παροχή αυτού του δικαιώματος ήταν περιορισμένη και υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Ομως, το Τμήμα του ΣτΕ φαίνεται ότι παραγνώρισε και το γεγονός πως παρόμοια δικαιώματα έχουν ήδη δοθεί σε πολίτες κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, χωρίς το ανώτατο δικαστήριο να έχει εκφράσει αντιρρήσεις. Μήπως η προχθεσινή απόφαση ελήφθη με δύο μέτρα και δύο σταθμά; Αλλωστε, όπως παραδέχτηκε χθες και ο πρώην υπουργός, καθηγητής Προκόπης Παυλόπουλος, στο Σύνταγμα υπάρχει σαφής διαφοροποίηση μεταξύ βουλευτικών (όπου ψηφίζουν μόνον Ελληνες πολίτες) και δημοτικών εκλογών.
ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ αποφάσεις δεν (πρέπει να) λαμβάνονται εν κενώ. Οταν αφορούν σημαντικά θέματα με ευρύτερες πολιτικοκοινωνικές διαστάσεις, οι δικαστές πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις διατυπώσεις τους. Φράσεις όπως «δίκαιο του αίματος» παραπέμπουν σε ένα επικίνδυνο παρελθόν, από το οποίο ο πολιτισμένος κόσμος έχει πάρει οριστικό διαζύγιο. Και μπορεί να δώσουν αφορμή στους φορείς μιας παρωχημένης «εθνικοφροσύνης» να επιχειρήσουν να κερδοσκοπήσουν πολιτικά σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπως είναι οι μετανάστες και τα δικαιώματά τους. Το έκανε ήδη ένα άκρο του πολιτικού φάσματος.
ΘΑ ΑΡΚΟΥΣΕ μια ματιά στα δικαιώματα, αλλά και στις θέσεις ευθύνης (βουλευτές, γερουσιαστές, κυβερνήτες, δήμαρχοι κ.ά.), που έχουν κατακτήσει ανά τον κόσμο χιλιάδες Ελληνες, για να δούμε μια ορθή διάσταση του θέματος.
ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ, οι οριστικές αποφάσεις θα ληφθούν από την ολομέλεια του ανώτατου δικαστηρίου, το οποίο στο παρελθόν έχει διακριθεί πολλές φορές για την υπευθυνότητα και τους ανοιχτούς ορίζοντές του.
Από: www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=247686
Ακόμη:
Το δίκαιο του αίματος!
«Το δίκαιο του αίματος». Σε άλλες εποχές, θα ακουγόταν γραφικό. Σήμερα όμως δεν είναι. Γιατί δεν το επικαλείται ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής ούτε ο Αδωνις του ΛΑΟΣ.
Δικαστές το είπαν, στο σκεπτικό μιας απόφασης για ένα σοβαρό θέμα. Το γεγονός αυτό, ότι προέρχεται από ανθρώπους που ερμηνεύουν το Σύνταγμα, το κάνει να ηχεί ανατριχιαστικό. Συνδέουν την ιθαγένεια με το «δίκαιο του αίματος»!
Σύμφωνα με εφτά δικαστές του Συμβουλίου της Επικρατείας, παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στη χώρα μας, που πήγαν στα ελληνικά σχολεία, που οι γονείς τους ζουν στη χώρα μας για αρκετά χρόνια, δεν πρέπει να ψηφίζουν. Και δεν πρέπει να ψηφίζονται. Το αίμα τους δεν είναι ίδιο με το δικό μας!
Ορθώνουν ένα νέο τείχος με την απόφασή τους. Χειρότερο από το τείχος του Εβρου. Εδώ, δεν αποτρέπουν λαθραίους απελπισμένους που αναζητούν καλύτερη μοίρα. Αποτρέπουν ανθρώπους που ζουν μαζί μας, δίπλα μας, να είναι στοιχειωδώς ισότιμοι. Να έχουν το ελάχιστο δικαίωμα. Να ψηφίζουν, να μετέχουν στη διαχείριση των υποθέσεων της κοινωνίας που ζουν, να εκπροσωπούνται σε δημοτικά συμβούλια.
Πάνω στο νέο τείχος της απόφασής τους είναι γραμμένη η φράση «το δίκαιο του αίματος». Και γράφτηκε τις ώρες που η κοινωνία δασκαλεύεται από διαφόρους πως δεν πρέπει να διατηρεί ανάμεσά της όσους έχουν διαφορετικό χρώμα, διαφορετική φυλή, διαφορετικό θρήσκευμα. Οι δικαστές προσθέτουν πως δεν μπορούν να έχουν και διαφορετικό αίμα! Η ιστορία δεν είναι απλώς ανατριχιαστική, είναι επικίνδυνη...
Από:www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=247729
Aκόμη: www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=248047