Η πλατεία πλέον βουλιάζει κάτω από τις αντιφάσεις της. Η αποιδεολογικοποίηση που επέβαλλε στις πλατείες η καθοδήγηση των ΜΜΕ έχει φτάσει στα όρια της. Κανείς πλέον δεν μπορεί να κρυφτεί και η όποια απαγόρευση στα κόμματα και τα συνδικάτα, έχει φέρει σε πρώτο πλάνο την εναγώνια προσπάθεια των οργανωτών να κρύψουν τη δική τους πολιτική ταυτότητα κάτω από ιδεολογικές απαγορεύσεις οι οποίες βέβαια στην πολιτική ορολογία δεν ονομάζονται αμεσοδημοκρατική διαδικασία, αλλά προπομπός φασιστικών πρακτικών στο βαθμό που επιβάλλονται δια της βίας και δια του άτυπου καταστατικού τους. Η αποιδεολογικοποίηση επίσης, έχει φέρει και τους διοργανωτές στη θέση να συζητάνε για την πλατεία , ως αν επρόκειτο για την ιδιοκτησία τους που αυτοί θα αποφασίσουν σε ποιον θα επιτρέπουν να μπουν στην πλατεία και ποιοι όχι!
Αυτή είναι η εξέλιξη της μεγάλης συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στην πλατεία Συντάγματος, που έδωσε να καταλάβουν όλοι πως οι απαγορεύσεις στο Σύνταγμα είναι προϊόν της γραφειοκρατικής ομάδας και των ΜΜΕ που διαχειρίζεται την όλη κατάσταση κι έχει επιβάλλει την ιδεολογική της κυριαρχία.
Ο πραγματικά ακομάτιστος κόσμος της πλατείας ήρθε και χάρηκε την πορεία του ΠΑΜΕ, τα πανό, τα συνθήματα, έγινε ένα με την πορεία των ταξικών δυνάμεων. Αυτή η εξέλιξη τρομοκράτησε την κυρίαρχη ιδεολογικά ομάδα της πλατείας η οποία πλέον κάνει ότι μπορεί για να επιβάλλει εκτός από το “έξω τα κόμματα και τα συνδικάτα” και κάτι ακόμα. Έναν αντικομμουνισμό κι αντικκεδισμό ο οποίος πλέον είναι φανερός. Σε όλη την πλατεία βρίσκονται άνθρωποι που συνεχώς καθυβρίζουν ή εξωμοιώνουν ή λένε μειωτικες αναφορές για το ΚΚΕ, την ΚΝΕ και το ΠΑΜΕ και πως “όλοι ίδιοι είναι” δείχνοντας το πραγματικό νόημα αυτού του θολού μέχρι την παρέμβαση του ΠΑΜΕ, συνθήματος.
Το σίγουρο είναι πως χωρίς συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο που όποια αιτήματα και να έχει πρέπει να έχει για στρατηγικό στόχο την ανατροπή της εξουσίας, τα πάντα θα χαθούν. Χρειάζεται οργάνωση, αιτήματα, τρόπος δράσης κι οργάνωσης, απολογισμός κι ευθύνες. Κι επειδή το να τεθούν τέτοιες αρχές θα αρχίσει η πολιτική ζύμωση, αυτό δεν μπορεί να το κάνει μέχρι στιγμής η νέα γραφειοκρατική ηγεσία που προέκυψε στην πλατεία, γιατί θα αυτοαναιρεθεί η ύπαρξη της και θα πρέπει να δίνει εξηγήσεις για ότι δεν υλοποιεί.
Το να ενωθούν “όλοι” στην πλατεία, και οι αναρχικοσυριζαίικες κορώνες που ακούγονται στην “κάτω πλατεία” να συνυπάρξουν με τις ακροδεξιές κορώνες που λέει η “πάνω πλατεία” θα αποτελέσει ένα ακόμα πλήγμα στην ενότητα. Για αυτό και η ενότητα προϋποτίθεται σε μη ιδεολογική βάση, δηλαδή πάνω στο πολιτικό κενό. Η κίνηση της ένωσης εξηγείται γιατί καταλαβαίνουν πως απονομιμοποιούνται οι ίδιοι σαν εκπρόσωποι της πλατείας όταν θα υπάρξουν δύο κέντρα αποφάσεων στην πλατεία το ένα αντίθετο από το άλλο. Από την άλλη είναι καταφανές πως μία συνέλευση όλων των τάσεων από τους αναρχικούς ως τους ακροδεξιούς, θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερο χτύπημα στην αυτοαποκαλούμενη λαϊκή συνέλευση και θα την διαλύσει. Έτσι υπάρχει διαλεκτική αντίθεση και δεν μπορούν “όλοι” να συνυπάρξουν αν δεν έχουν ένα κοινό ταξικό πρόσημο.
Τέλος θα ήθελα να καυτηριάσω την απόλυτη ξεφτίλα των αριστερών δυνάμεων που βρίσκονται στην πλατεία και θέλουν είτε να κρύψουν την ταυτότητα τους, είτε σαν ακομάτιστοι, είτε σαν “εκπρόσωποι του εαυτού τους”. Δεν πάνε πολλά χρόνια που το να βρούνε επάνω σου το Ριζοσπάστη, ήταν εισιτήριο για το εκτελεστικό απόσπασμα και ο Ριζοσπάστης πουλούσε 100,000 φύλλα την ημέρα. Σήμερα οι αριστεροί κρύβονται πίσω από τους ακομάτιστους και παριστάνουν και οι ίδιοι πως είναι ακομάτιστοι γιατί δεν μπορούν καν να σηκώσουν το βάρος της ιδεολογικής τους επιλογής! Τέτοια ξεφτίλα, δεν έχει παρουσιαστεί σε όλη την ιστορία της αριστεράς και είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της σημερινής κατάντιας της “ακομμάτιστης” (ριζοσπαστικής, ανανεωτικής, αναρχικής, τροτκιστικής, μαοϊκής κλπ) αριστεράς.
Η "άμεση δημοκρατία" και το αβγό του φιδιού #3 (εν είδη επίλογου)
Η τρίτη και τελευταία συνέχεια είναι η αλήθεια πως καθυστέρησε αρκετά περισσότερο από το προγραμματισμένο, κυρίως εν αναμονή έξελίξεων που θα την καθιστούσαν πιθανά ανεπίκαιρη. Αν και κινήσεις προς την αποφυγή των πιθανών καταστάσεων που ανέφερα στα δύο πρώτα κείμενα, έχουν ήδη γίνει, νομίζω πως μια και η κατάσταση παραμένει ρευστή, αλλά και μια και κάποια ιδεολογικά ζητήματα είναι διαχρονικά ανοιχτά, ανεξάρτητα επικαιρότητας, καλό θα ήταν αυτός ο προβληματισμός να ολοκληρωθεί.
Ας δούμε λοιπόν, με ποιον πολύ απλό απλό (όσο και κοντόφθαλμο τρόπο) ο ιδεαλισμός του μικροαστού δοιανοούμενου υποθάλπτει τον ολοκληρωτισμό του μικροαστού νοικοκύρη.
Γιατί όταν έχεις βοηθήσει να πειστεί ο άλλος, πως τα κόμματα είναι όλα «ξεπερασμένα», τα σωματεία είναι όλα «πουλημένα» και οι βουλευτές είναι όλοι «κλέφτες», που νομίζεις πως θα στραφεί ο άλλος; Σε μια «άμεση δημοκρατία» που κανείς δεν μπορεί να συμφωνήσει καν (ούτε καν οι πιο φανατικοί των θιασωτών της μεταξύ τους), σε τι ακριβώς συνίσταται, (και που η ύπαρξη της ή μη, δεν αποτέλεσε ποτέ πρόβλημα για κανέναν, όσο οι μισθοί κινούταν σε επίπεδα ευπρεπούς επιβίωσης)* ή στον ολοκληρωτισμό, όταν ο πολύ πρακτικός μικροαστός νοικοκύρης, αντιληφθεί τα αδιέξοδα (που περιγράφονται στο δεύτερο μέρος), των νοητικών νεφελωμάτων του μικροαστού δοιανοούμενου που προτείνονται σαν λύση, και που δεν απαντάνε σε κανένα απολύτως από τα υλικά προβλήματα που επιτακτικά μπαίνουν στο σήμερα;
-Δηλαδή ανεργία, μισθοί, φόροι, ωράρια εργασίας, κοινωνικές δαπάνες κλπ. Βέβαια η μάχη για τα τελευταία, δεν μπορεί παρά να δωθεί πρώτιστα στους χώρους δουλειας, όπου η επιρροή της «αριστερής» μικροαστικής δοιανόησης είναι σχεδόν μηδενική, και όχι φυσικά στις πλατείες.
Ομως εδώ έχουμε την πιο θεαματική απόπειρα αυτογκόλ όλων των εποχών, καθώς σε μία περίοδο που η άρχουσα τάξη έχει δείξει ξεκάθαρα** πως εξετάζει πολύ σοβαρά σενάρια ολοκληρωτικής εκτρωπής, κάποιοι και προκειμένου να αποκτήσουν επιτέλους ένα μαζικό ακροατήριο που δεν είχαν ποτέ, αποδέχονται και βοηθάνε στην απαξίωση του συνόλου της αριστερής πολιτικής σκέψης και οργάνωσης*** όσο και των εργατικών συνδικάτων, που είναι και οι μοναδικοί παράγοντες αντίστασης τόσο στα σημερινά οικονομικά μέτρα, όσο και σε ό,ποια δυνειτική προσπάθεια ολοκληρωτικής εκτροπής.
Κατά αυτόν λοιπόν το τρόπο η "υπόκλιση στο αυθόρμητο" καταλήγει στην υποστολή των σημαιών και το καταχώνιασμα των πολιτικών ταυτοτήτων κατά διαταγή του ...Προτοσάλτε, ούτως ώστε να βρίσκουν χώρο οι διάφοροι κατά τα άλλα απολιτικ (που όμως σε καθαρά πολιτικές πράξεις προβαίνουν) να αλωνίζουν, κρατώντας και αυτοί εν κρυπτώ τις πραγματικές και απεχθείς για τον λαό θέσεις τους. Βλέπε και εδώ. Δεν επεκτείνομαι άλλο γιατί νομίζω πως είναι περιτό.
Για το τι μπορεί να κάνει κάποιος χωρίς να πέσει σε μία σειρά από ήδη στημένς παγίδες όπως: αποκοπή και από αυτούς τους μέχρι τώρα του καναπέ ανθρώπους, υποστολή των σημαιών του, αποφυγή σύγκρουσης με αυτούς τους ανθρώπους, αποφυγή υπόκλισης στις πιο καθυστερημένες αντιλήψεις μέρους των μαζών, νομίζω πως ένα πολύ καλό παράδειγμα είναι αυτό.
*μια τεράστια αντίφαση εδώ, μια και εφαρμογή, ακριβώς «αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών», προϋποθέτει ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης των συμμετεχόντων σε αυτήν, γιατί χρειάζεται τόσο, μεγάλο (ελεύθερο) χρόνο ενασχόλησης με τα κοινά, όσο ψηλό μορφωτικό- νοητικό επίπεδο των συμμετεχόντων. Η μεγάλη πλάκα εδώ είναι βέβαια πως οι πλέον ανώριμοι να λειτουργήσουν όχι σε «άμεση», αλλά σε «δημοκρατία» έστω, είναι ακριβώς οι πιο φανατικοί οπαδοί της πρώτης όπως εύγλωττα φαίνεται από τα παραρτήματα [1] και [2]. Ούτε ένα αντεπειχείρημα στην ό,ποια διαφωνία, και προσωπικοί χαρακτηρισμοί απέναντι σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καν! Κάποιος πρέπει να τους διαμηνύσει πως υπάρχει ζωή και έξω από τα πανεπιστήμεια –και είναι και δύσκολη...
**Δολοφονικές απόπειρες των ΜΑΤ στην τελευταία απεργία, ξαμόλυμα των χρυσαυγίτικων συμμοριών αμέσως μετά, σαφής φασιστική σημειολογία (το «κίνημα της κατσαρόλας» ήταν που έδωσε το λαϊκό έρεισμα στην ανατροπή του Αλιέντε από τον Πινοσέτ), το «αγανακτισμένοι πολίτες» νομίζω πως είναι πολύ πρόσφατο για να χρειάζεται υπενθύμηση, άγριο προμοτάρισμα των τελευταίων από τα πιο αντιδραστικά ΜΜΕ.
***Το «έξω όλα τα κόμματα» της πλατείας συντάγματος, μεταφράζεται άμεσα σε «έξω τα κόμματα της αριστεράς». Γιατί ποια άλλα κόμματα θα δοκίμαζαν να παρέμβουν; Αυτά που ψήφισαν το μνημόνιο; Ας πήγαιναν... και θα γελάγαμε πολύ! Επιπλέον λειτουργησε και ως δούρειος ίππος προκειμένου να παλευτεί η άποψη «έξω τα συνδικάτα» γιατί ελέγχονται από τα ... «κόμματα»! Βλέπε και εδώ.
Θέμα: Η "άμεση δημοκρατία" και το αβγό του φιδιού #3 (εν είδη επίλογου)
η πλατεία είναι γεμάτη κι όλα ειναι ασυνείδητα;
Ημερομηνία: 2011-06-08 | Από: Πέτρος
Απάντηση:η πλατεία είναι γεμάτη κι όλα ειναι ασυνείδητα;
Ημερομηνία: 2011-06-09 | Από: TRASH
koita ligo k ta sxolia edw:
https://avantgarde2009.wordpress.com/2011/06/06/συμμετέχουμε-σαν-άτομα-προβληματιζό/
το αποσύρω
Ημερομηνία: 2011-06-08 | Από: Φιλήμων
Πολύ καλά κάνεις και το βάζεις – η (δική μου) απάντηση είναι σαφώς όχι. Δεν νομίζω ότι αυτή θα ήταν και η απάντηση αυτών που επινόησαν τη σημαία….
Έχουν μπλέξει πολύ τα πράγματα εκεί κάτω. Τις καθημερινές, όταν βλέπεις τους «εμπορικούς εκπροσώπους» της «αόρατης ηγεσίας» σε πιάνει σύγκρυο.
Μάλλον το αποσύρω το «ελπιδοφόρο»…
αποδέσμευση από την ΕΕ
Ημερομηνία: 2011-06-07 | Από: Φιλήμων
Και εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου. Ωστόσο, υπήρξε μία ελπιδοφόρα (μεμονωμένη) κίνηση:
Η σημαία που παρουσίαζε τη σβάστικα στο κέντρο της «σημαίας» της ΕΕ. Αυτό ενόχλησε σφόδρα την «ΜΠΙΛΝΤ», καθώς άγγιζε την ουσία…
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν το νέο κόλπο στις Βρυξέλλες: Οι προϋπολογισμοί των χωρών-μελών να παίρνουν υποχρεωτικά έγκριση από την Κομισιόν… Άρα η αποδέσμευση από την ΕΕ θα έπρεπε να είναι ένα από τα πρώτα αιτήματα της «πλατείας». Δεν είναι, φυσικά, ούτε το τελευταίο….
Απάντηση:αποδέσμευση από την ΕΕ
Ημερομηνία: 2011-06-08 | Από: trash
sory gia ta greeklish, to gnwsto provlhma tou pc.
Einai ontws kati elpidoforo afto pou anafereis, alla:
E30dos apo thn EOK me kapitalismo? Mhpws 8a einai akomh xeirotera?
erwthma vazw....